Υπάρχουν κάποια βιβλία που δεν μπορείς να τα πάρεις μαζί σου στην παραλία ή στο αεροπλάνο. Βιβλία που τα διαβάζει κανείς μόνος του. Αφού δεν έχουν ακριβό εξώφυλλο από έλλειψη περιεχομένου. Ούτε είναι βασισμένα σε πραγματικά γεγονότα από έλλειψη φαντασίας. Ακόμη και ο τίτλος τους είναι μετριοπαθής. Και η πλοκή τους, δεν έχει κάτι το συνταρακτικό. Ο τρόπος που είναι γραμμένα, τα πιο απλά καθημερινά γεγονότα, αρκεί. Είναι εκείνα τα βιβλία που δεν πρόκειται να βρεις, φάτσα μπροστά, μόλις εισέλθεις στα καλά βιβλιοπωλεία. Δεν πρόκειται να τα σερβίρει κανείς. Είναι εκείνα τα βιβλία που δεν διατείνονται πως πρόκειται να σου αλλάξουν τη ζωή. Ξέρουν πως από μόνα τους δεν αρκούν. Τίποτα δεν αρκεί από μόνο του. Ούτε φιλοδοξούν να σου μεταδώσουν κάποιο βαρυσήμαντο νόημα προωθώντας ή επιτιθέμενα εναντίον κάποιας ορολογίας με κατάληξη ”-ισμός” (με πιάνεις?)
Είναι τα βιβλία που είναι γραμμένα από μικρούς, άσημους συγγραφείς που δεν τους προβάλλει κανείς ή απ’τους παλιούς και ξεχασμένους, που η μόδα τους έχει πια παρέλθει.
